Emigration from the Russian Empire and the U.S.S.R. to Argentina (1850-1940) and Population Policies

Five waves of emigration from Russia to Latin America have taken place since the mid-19th century. This study focuses on the first two waves of emigration that took place during the 1850-1940 period. The first wave has started in 1850s and lasted until the 1917 Russian Revolution of 1917. The second wave has started with the Revolution and lasted until the entrance of the U.S.S.R. to the World War II. This paper, by analyzing the case of Argentina -the main receiver of Russian migrants in the region- aims to answer the questions of why and how emigration from Russia to Latin America started and how it continued. By evaluating the topic within the context of population policies of both Russia and Argentina, the study reveals that there are differences in the causes and aims of migration, in the composition of migrants and in the legal framework, for each wave. The first wave which mainly based on labour migration of agrarian workers, was the emigration of a crowded group who were regarded Russian as the citizens of the Russian Empire, despite coming from various ethnic and religious origins. On the other hand, the second wave was mainly comprised of emigrants and asylum seekers who were ethnically Russian, who had high education levels and who have left their homeland mainly for political reasons. Thus, while the first migration wave has resulted in the formation of a Russian migrant community in Argentina, a Russian diaspora with identity consciousness has emerged due to the second wave of migration.

Keywords: Russian Empire, U.S.S.R., Latin America, Argentina, Emigration

DOI Number: 10.9737/hist.2019.763

19. yüzyılın ortalarından günümüze dek Rusya´dan Latin Amerika´ya beş göç dalgası yaşanmıştır. Bu çalışma, 1850-1940 döneminde yaşanan ilk iki göç dalgasını ele almaktadır. İlk dalga, 1850´lerde başlamış ve 1917 Rus Devrimi ile sona ermiştir. İkinci dalga ise devrimle başlamış ve SSCB´nin II. Dünya Savaşı´na girişine dek sürmüştür. Bu çalışma, bölgenin en fazla Rus göçmen alan ülkesi olan Arjantin örneği üzerinden Rusya´dan Latin Amerika´ya göçün neden ve nasıl başladığını ve nasıl devam ettiği sorularına cevap aramaktadır. Hem Rusya´nın hem de Arjantin´in göçmen ve nüfus politikaları bağlamında konuyu değerlendiren çalışma, her bir dalga için göç nedenleri, amaçları, göçmen kompoziyonu ve göçün hukuki çerçevesinde farklılıklar olduğunu ortaya koymaktadır. Büyük ölçüde tarım işçilerinin emek göçüne dayanan ilk dalga, o dönemde imparatorluk tebaası olarak Rus addedilen fakat farklı etnik ve dini kökenlerden gelen kalabalık bir grubun göçü idi. İkinci dalga ise daha az sayıda fakat büyük ölçüde etnik Rus kökenli ve yüksek eğitim düzeyine sahip, anavatanlarından çoğunlukla siyasal nedenlerle ayrılmış göçmenlerden ve sığınmacılardan oluşuyordu. Dolayısıyla ilk göç dalgası Arjantin´de bir Rus göçmen topluluğunu ortaya çıkarırken, ikinci dalga göçmenler ile kimlik bilincine sahip bir Rus diasporası ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler: Rus İmparatorluğu, SSCB, Latin Amerika, Arjantin, Göç

DOI Number: 10.9737/hist.2019.763