Year:2014   Volume: 6   Issue: 5   Area: Tarih

  1. Home
  2. Article List
  3. ID: 623

Mehmet Ali Yıldırım

Vocational Education Practices in Secondary Schools during the Reign of Abdulhamid II

This article examines the art, trade, and agriculture branches of the Ottoman idâdî or the secondary schools, which were opened in 1901, and outlines the causes of their closure in 1904. The study suggests that since their foundation in 1874 idâdî school graduates were employed by the state and this created a misunderstanding that all graduates were to be employed by the states. While the state aimed to create business entrepreneurs through occupational branches, lack of promise for future employment lowered the demand for the occupational branches and the logistical challenges in the practices of the occupational branches paved the road for their elimination.

Keywords: Abdulhamid II, Education, Ottoman Empire, Vocational Education, Turkey

Doi Number :10.9737/historyS1332


II. Abdülhamid Devri Taşra İdâdîlerinde Mesleki Eğitim Denemesi

İdâdîler ilk defa 1869 tarihli Maârif-i Umûmiyye Nizamnâmesi ile Osmanlı devletinin genel eğitim sistemi içerisinde orta dereceli mektepler olarak tasnife tabi tutulmuşlardı. Söz konusu nizamnâmenin ilanından yaklaşık dört yıl sonra İstanbul´da bulunan Dârülmaarif´in dönüştürülmesiyle de ilk idâdî mektebi açılmış oldu. İdâdîlerin ülke genelinde yaygın hale gelmesi ise II. Abdülhamid devrinde gerçekleştirildi. 1885 yılından itibaren memleketin hemen her yerinde peş peşe yeni mektepler tesis edildi. İlk zamanlar rüşdiyelerin üzerinde üç ve daha sonra dört yıllık bir eğitim veren idâdî mekteplerinin programı 1892 yılında güncellendi. Vilayet merkezinde bulunanlar için yedi, sancaklardakiler için beş yıllık bir müfredat belirlendi. XX. yüzyılın başlarına gelindiğinde yeniden yapılandırılarak aynı zamanda mesleki eğitim veren kurumlara dönüştürüldüler. 1901 yılı itibariyle de yatılı vilayet idâdîlerinde sanat ve ticaret ile ziraat şubeleri açılmaya başlandı. Her şube için farklı eğitim sürelerinin öngörüldüğü programlar hazırlandı. Açılan yeni şubelere ücretsiz yatılı öğrenciler zorunlu tutulmak üzere kayıt yaptırılması sağlandı. Hocalar tayin edildi ve eğitim-öğretim faaliyetlerinin sürdürülmesine geçildi. Ancak yeterli talep olmaması ve uygulamadaki diğer güçlükler nedeniyle idâdîlerin mesleki şubeleri faaliyete geçtikten birkaç yıl sonra tekrar kapatıldı.

Anahtar Kelimeler: II. Abdülhamid devri, idâdî mektepleri, mesleki eğitim

Doi Number :10.9737/historyS1332


296