Kudüs´te Ortodoks Hristiyanlığın Politikaları

Filistin ulusal mücadelesinin 1960 ve 1970lerde isyancı gerilla terörist bir hareketten 1980 ve 1990larda neredeyse bütün özellikleriyle ( sürdürülebilir ulusal alana sahip olmasa da ) hızlı bir şekilde organize bir devlete dönüşmesi de İsrail/Filistin´de bulunan Filistin Hıristiyan kilisesinin politize olmasına ayrıca katkıda bulunmuştur. Bu süre zarfında, topraklara el koyma, kilise ve malların yok edilmesi, inşaat sınırlamasını içeren İsrail politikaları ve bunların sonucu olarak ortaya çıkan inananların kitlesel göçleri kiliselerin yüz yüze olduğu yeni bir politik hoşgörüsüzlük iklimi yaratmıştır. 1990 ve 2000ler ise İsrail ve Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) arasında gerçekleşen Oslo "barış sürecinin" başlangıcının ve bitişinin yanı sıra Eski Kudüsü ve esas olarak tarihi Filistin´in Batı Şeria bölgesi kadar Arap nüfusunun bulunduğu Doğu Kudüsü de ilgilendiren bölgesel politikaların ve iskân politikalarının gerçekleştiğine şahit olmuştur. Kilise-Devlet ilişkileri bu dönemdeki on yıllarda en düşük seviyeye gerilemiştir. Bu deneyimlerin ortaya çıkardığı güvensizlik ve şüphelerin sonuçları Kutsal Topraklarda yaşayan İsraillilerin, Filistinli Hıristiyanların ve Müslümanların karşılıklı ilişkilerini baltalamaya devam etmektedir.

Anahtar Kelimeler: Millet - Filistin - Hristiyan - Müslüman - Kudus - Kutsal yerler

Doi Number :http://dx.doi.org/10.9737/hist_190

The rapid development of the Palestinian national struggle from a rebel guerrilla terrorist movement in the 1960s and 1970s to an organization with almost all the attributes of an organized state (although, without sustainable national space) in the 1980s and 1990s also contributed to the politicization of the Palestinian Christian church in Israel/Palestine. During this period, certain Israeli policies that included land confiscations, church and property destruction, building restrictions and a consequent mass emigration of the faithful, all contributed to a new restrictive climate of political intolerance being faced by the churches. The 1990s and 2000s saw the start and doom of the Oslo `peace processes´ between Israel and the Palestinian Liberation Organization (PLO) as well as the fruition of many Israeli territorial and settlement policies regarding the Old City and mainly Arab-inhabited East Jerusalem as well as the West Bank of historic Palestine. Church-State relations plummeted to their lowest point in decades during this period. The results of the suspicion and distrust created by these experiences continue to dog the mutual relations of Israelis, Palestinian Christians and Muslims in the Holy Land.

Keywords: Millet - Filistin - Hristiyan - Müslüman - Kudus - Kutsal yerler

Doi Number :http://dx.doi.org/10.9737/hist_190