Osmanlı Türkiyesinde Eşkiyalık Faaliyetlerini Önlemeye Yönelik Alınan Tedbirler ve Uygulanan Cezalara Dair Gözlemler: Maraş Eyâleti Örneği (1590-1750)

Eşkıya, bedbaht, talihsiz, günahkâr, asi anlamına gelen "şaki" teriminin çoğulu olan bir kelimedir. Osmanlı kaynaklarında kat´ü´t-tarik tabiri de kullanılmakla birlikte daha çok şaki ve çoğulu eşkıya ile Celalî, eşirra, haramî, haramzade, türedi ve haydut kelimeleri kullanılmıştır. Eşkıyalık, genelde silahla veya başka bir şekilde zor kullanmak suretiyle yol kesip baskın yaparak mala, cana tecavüz, kamu düzeni ve güvenliği ihlâl olarak tanımlanabilir. Bu makale 16. Yüzyılın sonundan 18. Yüzyıl ortalarına kadar Maraş eyâletinde görülen eşkıyalık hareketlerine yönelik alınan tedbirler ve uygulanan cezaları merkez-taşra ilişkileri bağlamında mevcut literatürü arşiv kaynakları ile birlikte ele alıp incelemekte ve böylece Osmanlı Devleti´nin "değişim ve dönüşüm asrında" içerisinde bulunduğu genel durumu daha iyi anlamamıza katkı sağlamaktadır.

Anahtar Kelimeler: Osmanlı Devleti, Eşkıya, Maraş Eyâleti

Doi Number :10.9737/hist_498

Basing on the first hand archival sources held in İstanbul this article intends to examine the measures taken to prevent banditry and that of imposed fines in the context of central-periphery relations in the Ottoman province of Maras from the late sixteenth to mid- eighteenth centuries. It contributes to get a better understanding of the overall situation in an age of "change and transformation" in the Ottoman Empire

Keywords: Ottoman Empire, Bandit, Banditry, the province of Maraş

Doi Number :10.9737/hist_498